{"id":241,"date":"2010-12-28T20:45:24","date_gmt":"2010-12-28T20:45:24","guid":{"rendered":"http:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/?p=241"},"modified":"2011-07-20T19:45:53","modified_gmt":"2011-07-20T19:45:53","slug":"silent-hill-original-soundtrack","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/241\/silent-hill-original-soundtrack\/","title":{"rendered":"Silent Hill Original Soundtrack"},"content":{"rendered":"

\"\"<\/a><\/p>\n

Wi\u0119kszo\u015b\u0107 graczy zapytanych o to, kt\u00f3ra z gier najbardziej wp\u0142yn\u0119\u0142a na ich psychik\u0119 po najg\u0142\u0119bsze i najczarniejsze jej otch\u0142anie, odpowiedzia\u0142aby jednog\u0142o\u015bnie – Silent Hill<\/em>. Gra ta, wydana na \u015bwiat przez Konami <\/em>w 1999 roku, nale\u017cy do najbardziej przera\u017caj\u0105cych produkcji w historii elektronicznej rozrywki. Jako przedstawiciel gatunku survival horror, Silent Hill postawi\u0142 poprzeczk\u0119 naprawd\u0119 wysoko. Wszystko to za spraw\u0105 cech wyci\u0105gni\u0119tych rodem z prawdziwego horroru psychologicznego. Dotychczasowe gry tego gatunku, jak na przyk\u0142ad Resident Evil czy Alone in the Dark, mimo \u017ce rozgrywa\u0142y si\u0119 w mrocznych i tajemniczych okoliczno\u015bciach i miejscach, dawkowa\u0142y poczucie strachu jedynie z pomoc\u0105 pojedynczych impuls\u00f3w, kt\u00f3re niekiedy wyd\u0142u\u017ca\u0142y si\u0119, ale tylko w kilku wyj\u0105tkowych chwilach. Silent Hill wprowadzi\u0142 survival horror w \u015bwiat nowych intensywniejszych i d\u0142u\u017cszych dozna\u0144. Po pierwsze ju\u017c od samego pocz\u0105tku gra wprowadza w nastr\u00f3j pewnego niepokoju, kt\u00f3rym najpierw jest dezorientacja, a p\u00f3\u017aniej kompletny brak zaufania do w\u0142asnych zmys\u0142\u00f3w. Po drugie zamiast impuls\u00f3w, przewodni\u0105 form\u0105 dawkowania jest jeden sygna\u0142, dzi\u0119ki kt\u00f3remu strach odczuwa si\u0119 praktycznie od pocz\u0105tku do ko\u0144ca gry, w postaci kr\u00f3tko przerywanej psychozy. Impulsy istniej\u0105, ale odgrywaj\u0105 tu rol\u0119 bod\u017aca pot\u0119guj\u0105cego strach, kt\u00f3ry wr\u0119cz wylewa si\u0119 z gry, za pomoc\u0105 obrazu, d\u017awi\u0119ku i muzyki.
<\/strong>W\u0142a\u015bnie …muzyka! Bo cu\u017c wp\u0142ywa bardziej intensywnie na wra\u017cenia z rozgrywki, ni\u017c muzyka? Zw\u0142aszcza po mistrzowsku skomponowana i dobrana do atmosfery opowiadanej historii. Tak jest w\u0142a\u015bnie w przypadku \u015bcie\u017cki d\u017awi\u0119kowej z Silent Hill, kt\u00f3r\u0105 zaj\u0105\u0142 si\u0119 wcze\u015bniej ma\u0142o znany, lecz \u015bci\u015ble zwi\u0105zany z Konami, kompozytor – Akira Yamaoka<\/strong>. W\u0142a\u015bnie dzi\u0119ki obj\u0119ciu kontroli nad ca\u0142\u0105 d\u017awi\u0119kow\u0105 stron\u0105 Silent Hill, Akira Yamaoka sta\u0142 si\u0119 bardzo rozpoznawalnym kompozytorem i d\u017awi\u0119kowcem, do\u0142\u0105czaj\u0105c do najpopularniejszych artyst\u00f3w zwi\u0105zanych z grami video.
 <\/p>\n

\"\"<\/p>\n

Silent Hill Original Soundtrack<\/strong>, zgodnie z og\u00f3lnie przyj\u0119tymi obyczajami, zosta\u0142 wydany w tym samym roku co gra (dok\u0142adnie miesi\u0105c i dwa dni po japo\u0144skiej premierze). Na albumie znajdziemy wi\u0119kszo\u015b\u0107 znanych nam z gry utwor\u00f3w, kt\u00f3re pozosta\u0142y w niezmiennej postaci. Brakuje jedynie dw\u00f3ch: jednego, kt\u00f3ry jest odgrywany podczas ukrytego zako\u0144czenia, zwi\u0105zanego z UFO oraz drugiego, kt\u00f3ry w kolejnym zako\u0144czeniu zast\u0119puje utw\u00f3r „Silent Hill (Otherside)”<\/em>.<\/strong> Wszystkich na kr\u0105\u017cku jest \u0142\u0105cznie 42, co jest i tak w pe\u0142ni satysfakcjonuj\u0105c\u0105 liczb\u0105. Utwory mo\u017cna podzieli\u0107 pod wzgl\u0119dem przeznaczenia, na dwie grupy: kompozycje sytuacyjne, kt\u00f3re pozwalaj\u0105 odpocz\u0105\u0107 mi\u0119dzy kolejnymi dawkami psychotycznego bod\u017aca oraz utwory pot\u0119guj\u0105ce dzia\u0142anie tego elementu. Pierwsz\u0105 grup\u0119 tworz\u0105 kompozycje maj\u0105ce wi\u0119ksz\u0105 warto\u015b\u0107 uniwersalno\u015bci, poniewa\u017c ich celem nie jest tylko i wy\u0142\u0105cznie budowanie nastroju grozy i niepokoju, w przeciwie\u0144stwie do drugiej grupy.
Druga grupa w pewnej cz\u0119\u015bci jest surowa i poza gr\u0105 nie ma ju\u017c takiego dzia\u0142ania, zw\u0142aszcza na s\u0142uchaj\u0105cego, kt\u00f3ry jeszcze nie mia\u0142 styczno\u015bci z sam\u0105 gr\u0105. S\u0105 to w szczeg\u00f3lno\u015bci tzw. „ambientowe” kompozycje  np. „Rising Sun”, „Follow the Leader”, „Nothing Else”.<\/strong><\/em><\/p>\n

Kompozycja wprowadzaj\u0105ca „Silent Hill”<\/em><\/strong>, kt\u00f3ra jest zarazem wizyt\u00f3wk\u0105 zar\u00f3wno \u015bcie\u017cki d\u017awi\u0119kowej jak i samej gry. Jest nie tylko \u015bwietnie dobrana tematycznie, poniewa\u017c ju\u017c od pierwszych nut budzi w odbiorcy niepok\u00f3j. Jej struktura jest tak oryginalna, jak to tylko jest mo\u017cliwe. Pocz\u0105wszy od wprowadzenia, kt\u00f3re mo\u017cna nazwa\u0107 „koszmarem op\u0119tanego Greka”, poniewa\u017c cz\u0119\u015b\u0107 przewodnia przypomina zniekszta\u0142cone d\u017awi\u0119ki buzuki, instrumentu strunowego szarpanego wywodz\u0105cego si\u0119 w\u0142a\u015bnie z Grecji. Dalej mamy typowo rockowe brzmienia, ale poprzez dalsze zniekszta\u0142cenia i dodany efekt dzi\u0119ki kt\u00f3remu odnie\u015b\u0107 mo\u017cna wra\u017cenie, \u017ce ca\u0142y utw\u00f3r odgrywany jest z podniszczonej p\u0142yty, istnieje pewna nieokre\u015blona odleg\u0142o\u015b\u0107 w czasie i przestrzeni, mi\u0119dzy \u017ar\u00f3d\u0142em a odbiorc\u0105. „Silent Hill” ma dodatkowo trudn\u0105 do sprecyzowania barw\u0119 emocjonaln\u0105. Przez pewien czas mo\u017cna sprecyzowa\u0107, \u017ce wyst\u0119puje tu g\u0142\u0119boki smutek i t\u0119sknota, poprzez spor\u0105 dynamik\u0119 utworu dochodzi tak\u017ce poczucie nieust\u0119pliwo\u015bci, kt\u00f3re przez dodane efekty jest przemianowane w obsesyjno\u015b\u0107. To tak jakby jaka\u015b tajemnicza posta\u0107 szepta\u0142a s\u0142uchaj\u0105cemu do ucha: „Nie wierz swoim zmys\u0142om, dzia\u0142aj, nie st\u00f3j w miejscu, bo inaczej zwariujesz”, szept w skutek chwili zmieni\u0142 by si\u0119 w p\u00f3\u0142g\u0142os, ko\u0144cz\u0105c si\u0119 wrzaskiem.<\/p>\n

„Until Death”<\/em><\/strong> doprowadza do automatycznego zaci\u015bni\u0119cia z\u0119b\u00f3w u s\u0142uchacza. Utw\u00f3r sk\u0142ada si\u0119 z kombinacji d\u017awi\u0119k\u00f3w, wyci\u0105gni\u0119tym \u017cywcem z fabryki, w postaci metalicznych huk\u00f3w, pisk\u00f3w, skrzypie\u0144 i skroba\u0144. W tle us\u0142ysze\u0107 mo\u017cna zniekszta\u0142cony krzyk o wysokiej tonacji, kt\u00f3ry potrafi wywo\u0142a\u0107 g\u0119si\u0105 sk\u00f3rk\u0119. Wi\u0119kszo\u015b\u0107 kompozycji na albumie sk\u0142ada si\u0119 w\u0142a\u015bnie z takich zdeformowanych i odpowiednio skomponowanych d\u017awi\u0119k\u00f3w. Oczywi\u015bcie mimo, \u017ce kompozytor do\u015b\u0107 cz\u0119sto u\u017cywa\u0142 tych samych brzmie\u0144, wt\u00f3rno\u015b\u0107 jest tutaj zupe\u0142nie wykluczona i kolejne twory zaskocz\u0105 s\u0142uchacza nie tylko makabryczn\u0105 i psychotyczn\u0105 barw\u0105 emocjonaln\u0105, ale i r\u00f3\u017cnorodno\u015bci\u0105 kompozycji.
Warto na przyk\u0142ad wys\u0142ucha\u0107 utwor\u00f3w „All”, „Over”, „For All”<\/em><\/strong> itp., kt\u00f3re rozwijaj\u0105 si\u0119 na pocz\u0105tku budz\u0105c niepok\u00f3j, p\u00f3\u017aniej wr\u0119cz paniczny strach. W „Heaven Give Me Say”, „Nothing Else”, „Kill Angels”<\/em><\/strong> itp. wyst\u0119puj\u0105 ci\u0105g\u0142e d\u017awi\u0119ki o zmiennej tonacji, odpowiednio zniekszta\u0142cone, co nadaje im bardzo schizofreniczny charakter.
Nie ma w\u015br\u00f3d tych utwor\u00f3w, praktycznie \u017cadnego wyj\u0105tku, kt\u00f3ry m\u00f3g\u0142by podwa\u017cy\u0107 oryginalno\u015b\u0107 i skuteczno\u015b\u0107 wprowadzania odbiorcy w przygn\u0119biaj\u0105c\u0105 i boja\u017aliw\u0105 atmosfer\u0119. Kompozytor trafi\u0142 w sedno w stu procentach. <\/p>\n

„Tears of…”, „Killing Time”, „She” i „Silent Hill (The Other Side)”<\/em><\/strong>, s\u0105 doskonale wpasowanymi w ca\u0142y ten schizuj\u0105cy „lumpen proletariat” (w pozytywnym tego s\u0142owa znaczeniu), kompozycjami o charakterze rockowym. Akira Yamaoka pokaza\u0142, \u017ce gitara nie jest mu obca w \u017cadnym stylu grania. Mamy tu przejmuj\u0105ce, spontaniczne brzmienia (z obowi\u0105zkowym efektem a la stary gramofon) z usposobieniem silnie emocjonalnym od smutku poprzez rado\u015b\u0107 po \u017cart. Pa\u0142eczk\u0119 pierwsze\u0144stwa dzier\u017cy tutaj „She”<\/em><\/strong>, kawa\u0142ek g\u0142\u0119boko zapadajacy w pami\u0119\u0107, dzi\u0119ki czemu plasuje si\u0119 na drugim miejscu pod wzgl\u0119dem reprezentacyjnym ca\u0142ego albumu.<\/p>\n

Na \u015bcie\u017cce jest jeden utw\u00f3r, kt\u00f3ry za spraw\u0105 kilku czynnik\u00f3w do\u015b\u0107 mocno wyr\u00f3\u017cnia si\u0119 w\u015br\u00f3d pozosta\u0142ych. „Esper\u00e1ndote”<\/em><\/strong> jest jedyn\u0105 kompozycj\u0105 na \u015bcie\u017cce, przy tworzeniu kt\u00f3rej nie bra\u0142 udzia\u0142u Akira Yamaoka. Piecz\u0119 nad aran\u017cacj\u0105, kompozycj\u0105 i produkcj\u0105 tego utworu stoi nie kto inny jak Rika Muranaka<\/strong>, kompozytorka odpowiedzialna za kilka studyjnych piosenek w grach od Konami. Do wsp\u00f3\u0142pracy zaprosi\u0142a ona argenty\u0144ski zesp\u00f3\u0142 p\u00f3\u0142 folkowy, p\u00f3\u0142 estradowy – Senour Tango<\/strong> (sk\u0142ad patrz ni\u017cej). Lider zespo\u0142u, Omar Valente<\/strong>, opr\u00f3cz gry na fortepianie i keyboardach, pom\u00f3g\u0142 tak\u017ce przy rozplanowaniu kolejnych partii instrumentalnych. Tekst w oryginale napisany po japo\u0144sku przez kompozytork\u0119, zosta\u0142 przet\u0142umaczony na j\u0119zyk hiszpa\u0144ski. Partia wokalna zosta\u0142a za\u015bpiewana przez Vaness\u0119 Quiroz<\/strong>. Utw\u00f3r jest nietypow\u0105 odmian\u0105 argenty\u0144skiego tango. Nie ma tu ustabilizowanego, charakterystycznego dla tego stylu rytmu. Mimo to kompozycja jest dobrze dopasowana do sytuacji w jakiej jest odtwarzana.<\/p>\n

Podsumowuj\u0105c pierwszy album z dzie\u0142em Akiry Yamaoki, nie ma po prostu takiej mo\u017cliwo\u015bci, \u017ceby nie znalaz\u0142 si\u0119 on w\u015br\u00f3d najwybitniejszych oryginalnych \u015bcie\u017cek muzycznych z gier. T\u0119 pozycj\u0119 musi posiada\u0107 w swoich zbiorach ka\u017cdy audiofil, mi\u0142o\u015bnik niekonwencjonalnej muzyki, a zw\u0142aszcza wielbiciel \u015bcie\u017cek muzycznych z gier, nie wspominaj\u0105c ju\u017c o samych fanach Akiry Yamaoki. Kr\u0105\u017cek nie nale\u017cy do trudno dost\u0119pnych, cho\u0107 sprzeda\u017c i produkcja zosta\u0142y wstrzymane ju\u017c jaki\u015b czas temu.<\/p>\n

Ocena: +8\/10<\/font><\/strong><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Wi\u0119kszo\u015b\u0107 graczy zapytanych o to, kt\u00f3ra z gier najbardziej wp\u0142yn\u0119\u0142a na ich psychik\u0119 po najg\u0142\u0119bsze i najczarniejsze jej otch\u0142anie, odpowiedzia\u0142aby jednog\u0142o\u015bnie – Silent Hill. Gra ta, wydana na \u015bwiat przez Konami w 1999 roku, nale\u017cy do najbardziej przera\u017caj\u0105cych produkcji w historii elektronicznej rozrywki. Jako przedstawiciel gatunku survival horror, Silent Hill postawi\u0142 poprzeczk\u0119 naprawd\u0119 wysoko. Wszystko … Czytaj dalej Silent Hill Original Soundtrack<\/span> →<\/span><\/a><\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[23],"tags":[37,36],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/241"}],"collection":[{"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/2"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=241"}],"version-history":[{"count":7,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/241\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":420,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/241\/revisions\/420"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=241"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=241"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/weirdstuff.honmaru.pl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=241"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}